Classics 2019

Vrijdag 19 en zaterdag 20 juli heeft Amira opgetreden op het Classics is Groot 2019 concert.
Iets waar de auteur van dit verhaal een heel jaar lang naar uitgekeken heeft.
Amira live horen zingen, daar op dat concert, is in voorgaande edities een geweldige ervaring geweest.

Deze keer liep het echter anders.
Amira heeft “slechts” één keer opgetreden, solo, met een medley uit de “Sound of Music”, een prachtige optreden waarbij Amira alles gaf wat ze had op beide dagen.

Geen duet, geen ander lied.

Ze was aanwezig bij de Grease medley, op de eerste avond. De tweede avond stond ze in de line up van alle artiesten aan het begin. Beide avonden was ze er ook bij de afsluitende line up van het concert.
Amira heeft een professionaliteit ten toon gespreid waar menig artiest zou falen. Amira niet!!
Zij en ook ik alsmede de fans hadden zich er zoveel van voorgesteld.
CIG gaat steeds meer en meer de kant op van popmuziek, een gruwel voor Amira. 

 

 

 

Klassiek , easy listening en diverse musicals, dat is haar ding, daar kan ze in uitblinken. Popmuziek vindt ze niks, zoals ze al eens gezegd heeft in eerder interview.
Dit verhaaltje kan ik helaas niet mooier maken. Het is zoals het is.
Houdt u van pop uit de jaren 70 en 80 dan raad ik u aan om deze DVD aan te schaffen zo gauw als die beschikbaar is. Bent u meer geïnteresseerd in het meer klassieke genre, dan is dit wel de slechtste CIG tot nu toe.
Amira was TOP !! een echte PRO

( Foto Amira Willighagen official FB)

Share
Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

3 reacties

  1. Peter de Groot

    In zijn tijd werd Mozart bekritiseerd door de profs omdat hij muziek schreef voor het volk.
    Zo ook bij jouw Amira. De profs kunnen technisch van alles vinden, maar wanneer ik jouw geluid vergelijk met profs, dan vind ik jouw geluid veel mooier. Kwestie van smaak. De meest dure wijnen zijn meestal ook niet te drinken terwijl een eenvoudige wijn goddelijk kan zijn.
    Amira, laat je niet verpesten door de kritikasters, want zij weten niet meer wat echt mooi is.

  2. Amira’s stem past absoluut het best in licht klassieke muziek, of Arias, of ‘classical cross-over’. Of musicals bij Amira passen weet ik nog niet; Daarvoor moet je de expressie ook anders kunnen overbrengen dan alleen zingen, bijv. door te acteren. Daar heeft Amira tot nu toe nog geen ervaring mee opgedaan. Her zal heel erg aan de musical liggen of Amira een geschikte vertolker is. Bij The Phantom kan ik me daar iets bij voorstellen; bij The Sound Of Music (momenteel) niet.

    Het is eeuwig zonde dat Amira’s optreden bij Classics dusdanig is beperkt -en nog wel in een show die nota bene door haar eigen platenmaatschappij georganiseerd is. De verkoop van naar 3e CD kwam ook al niet van de grond buiten Zuid-Afrika, en we hebben het aan haar stichting Gelukskinders te danken dat er überhaupt CDs buiten het land verkrijgbaar zijn.

  3. Leo E.J. Callens

    Even herbronnen…

    In een van haar vroege vraaggesprekken (https://www.youtube.com/watch?v=wEZDJNBbhx8) zegde Amira dat ze graag “rustige, triestige liedjes” zong. Opera maakt daar ongetwijfeld het leeuwenaandeel van uit.

    Persoonlijk ben ik ook meer te vinden voor het operagedeelte daarin, maar ik ben er me terdege van bewust dat Amira’s stem zorgvuldig op haar eigen tempo moet kunnen rijpen alvorens voluit de operatoer op te gaan. Donizetti is voor haar op dit ogenbloik veel te hoog gegrepen. Het is wellicht Suzette Wilkins (mijn vermoeden) die Amira aangeraden heeft haar stembanden niet te “verkrachten” richting koloratuurprestaties. Naar mijn gevoel heeft Amira nog een drietal jaren voor de boeg met geleidelijk optrekken van haar tessituur met stapjes van halve tonen om dat ideaal loepzuiver te bereiken. Dan ligt niet alleen de alledaagse wereld maar ook de operawereld aan haar voeten.

    Dat zij inmiddels het vuur van haar huidige en toekomstige bewonderaars via cross-over warm houdt is taktisch goed begrepen. Geen zorg dus. Er is heel wat populaire muziek buiten “pop”. “The Sound of music” kan ik niet zomaar als “pop” wegzetten. Hetzelfde geldt voor filmmuziek. Wat is een muzikale film anders dan een eigentijdse opera (buffa)? “Gabriella’s sång” is er een schoolvoorbeeld van en haar vertolking in “Classics is groot” is beter dan haar vertolking op haar derde album. Het is veeleer een stijl die “The vocal coach” Georgina als cross-over beschouwt en waarin iemand als Gershwin bijna “klassieke” jazz brengt. Wat zangers als Andrea Bocelli en konsoorten laten opnemen zit daar middenin.

    Ik heb nog geen professionele opname van haar laatste medley maar ik vermoed op basis van wat beschikbaar is wel dat ze een nieuwe mijlpaal neergezet heeft in haar ontwikkeling als operazangeres.

Laat een antwoord achter aan Jan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *