Op 16 april 2019 trad Amira op met het Tygerberg Children’s Choir in Hoërskool Durbanville Auditorium, Zuid-Afrika.
Hier is het ooggetuigenverslag van Malcolm Norton.
Oh, wat hadden we daar graag bijgeweest!
Gisteravond raakte een Force Ten {tot de macht tien } tornado, Kaapstad. Honderden gelukkige slachtoffers werden van hun stoelen geblazen door haar onweerstaanbare kracht. Als overlevende zal ik enkele indrukken van deze “ramp” proberen over te brengen. Voor al diegenen die er niet door getroffen waren, ver weg van het mond- en oogverblindende oog van de storm.
Eerst werd een zacht briesje opgewekt door de Durbanville High-students die onberispelijk selecties uitvoerden van Aladdin, The Greatest Showman en andere items. Dit leidde tot een warm applaus.
Vervolgens, het Tygerberg Kinderkoor onder leiding van – voor de laatste keer, helaas – van de zilverharige maestro Hennie Loock. Ze waren geweldig, net als de maestro.
Maar het beste moest nog komen, in de statige vorm van de pocket-gigant, bekend als de Nachtegaal van Nijmegen, die binnenkwam voor stormen van daverend applaus; Zij zong Halleluja en Gabriella’s Song en het dak ging eraf.
Opnieuw werd het koor enthousiast ontvangen. En nog een keer, kwam de ster van de avond binnen: nog twee nummers, Plaisir d’Amour, met het koor en met heel haar hart. Nogmaals, galante buigingen, zwaaien, glimlachen voor vertrek en het publiek versteld laten staan. De bliksem was ingeslagen, niet twee keer, maar vier keer, waardoor zelfs de bliksemafleider donder- en sterretjes had, vermoed ik.
De procedure werd herhaald tot algemeen genoegen, van het publiek, de apotheose naderend en ze bleef maar terugkomen: OMBC, How Great Thou Art, Nella Fantasia, {“My power number!”} Nessun Dorma. En tot slot, You’ll Never Walk Alone [gezongen, niet alleen, maar met het koor]; en met dank aan het publiek met haar onfeilbare genade, nam ze ons tumultueus applaus.aan als afscheid,
Het publiek wilde meer en brulden “Encore”, en na fluisterend overleg met de geniale heer Loock en manager Mike Fuller, schalde tot vreugde van iedereen, de Onse Vader. Waarop, op uitnodiging van de heer Loock, het publiek zich aansloot en lovenswaardig meezong.
De Force Ten Tornado zong tien liederen: magnifiek, spannend, schitterend, majestueus, zoals alleen Amira kan zingen. Moet er nog meer gezegd worden?
Anders dan dat, kan zelden een performer van haar stellaire omvang zo volledig op zijn gemak zijn bij een publiek. Ze genoot evenveel als iedereen. Geïnfecteerd door haar aanstekelijke liefde en gelach, lachte en verrukte het publiek in ruil daarvoor terug.. Zou deze toegewijde atlete in de run zijn voor burgemeester, dan zou ze die, net als HGT, zeker winnen door haar aardverschuivende stem.
Na de staande ovatie tekende ze cd’s in de foyer en wisselde een paar woorden met honderden fans uit, waarbij ze niet te beroerd was om gefotografeerd te worden, zoals altijd, met haar verbazingwekkende gratie en goede humor. En enkele minuten voor vertrek vroeg zij, nadat ik mijn voorkeur voor Plaisir d’Amour had bekend, hield u van Nessun Dorma? Ik antwoordde dat ze mijn afkeer van de vertolking van Pavarotti had omgezet in liefde voor de hare dat de titel op mij van toepassing was: ik heb misschien moeite met slapen die avond. En zo was het ook.
Nabije ontmoetingen met een zeldzaam genie hebben dat effect op mij. Ik zal misschien nooit meer slapen.
Fotocredit: Amira Willighagen OfficialFacebook-pagina (Steve)